designer-interview 101: Kathleen Amant
30.09.2013
De kleine zebra blogt niet alleen over de leukste producten maar interviewt vanaf nu ook de mama’s en papa’s achter hippe (kinder)merken. Vandaag een vrolijk gesprek met illustratrice Kathleen Amant, illustratrice van o.a. de Anna-peuterboeken.
Naam: Kathleen AmantLeeftijd: 43Kids: 2 zonen en 1 dochter: Din (14), Arend (12) en Noa (9)Woonplaats: Lede, in de buurt van AalstIllustreert voor: Clavis Uitgeverij Te koop bij de kleine zebra sinds: oktober 2012Heb je een specifieke opleiding gevolgd?Ik studeerde zes jaar Latijn-Wetenschappen voor ik mijn ouders er eindelijk van kon overtuigen me naar de kunstacademie te laten gaan.Hoe/wanneer ben je gestart met illustreren?Vanaf het moment dat ik een potlood kon vasthouden, ben ik beginnen tekenen. Maar het begon pas echt op de kunstacademie. Voor mijn eindwerk ontwierp ik T-shirts voor baby’s en kinderen onder de merknaam bébé-mémé. Vrienden kochten de T-shirts voor hun kinderen en overtuigden me om er meer mee te doen.Zo gezegd, zo gedaan en na mij studies toerde ik het land rond in mijn oude, aftandse Citroën om mijn collectie te verkopen in de betere kinderboetieks. Mijn oude karretje parkeerde ik wijselijk om de hoek. (lacht) Op dat moment schilderde ik al mijn T-shirts met de hand. Soms waren dat er wel duizend per seizoen.Toen mijn jongste zoon werd geboren, kreeg ik de kans om te illustreren voor Kind & Gezin. Ik ontdekte dat het tekenen van baby’s en peuters me erg lag. Pas toen ik zwanger was van mijn dochter, was ik klaar was voor het grotere werk en stapte ik naar Clavis Uitgeverij. Daar kreeg ik de kans om mee te werken aan de peuterboekenreeks waarmee ze net van start gingen. Niet veel later zaf Anna, mijn bekendste figuurtje, het levenslicht.Je maakt boeken voor jonge kinderen. Verloopt het tekenproces anders sinds je zelf kinderen hebt?Als ik mijn kinderen niet had gehad, zouden mijn boeken nooit zo goed geweest zijn. Door zelf veel voor te lezen, weet ik wat kinderen aanspreekt en wat niet. Ik lees ook nog erg vaak voor in kleuterscholen om de voeling met kinderen niet te verliezen. Lezen voor grotere groepen is toch nog anders dan voor je eigen kinderen. Als een boek dan niet goed is, val je echt door de mand.Evolueren jouw ontwerpen naarmate je kinderen groeien?De evolutie van mijn werk staat los van de groei van mijn kinderen. Ze worden ondertussen stilaan pubers en buiten Anna’s peuterpuberteit is er geen enkele link meer. Ik ben wel nog steeds geboeid door mijn doelgroep: peuters en kleuters. Met grote verwondering blijf ik kijken hoe ze met elkaar en de dingen omgaan.Put je inspiratie uit je eigen kinderen?Ik haalde vroeger erg veel inspiratie bij mijn kinderen. Nu eerder uit situaties die ik meemaak op straat of in de supermarkt of uit verhalen van vrienden als ze over hun peuters vertellen.Hoe verloopt het proces van het illustreren? Werk je met de inspiratie van het moment?Illustreren is altijd een klein gevecht met het witte blad. De berg waar ik over moet, is in het begin altijd erg hoog. Zodra ik bezig ben, vlot het wel. En als het klaar is, leek het een makkie.Zijn jouw kinderen het testpubliek voor je verhalen/tekeningen? Mijn kinderen kijken mijn tekeningen wel eens na en zeggen dan heel eerlijk wat ze ervan vinden. Ze zien ook vaak meer details dan ik. Bijvoorbeeld als er bij Zwarte Piet een veer ontbreekt op zijn hoed of dat de tandarts handschoenen moet dragen terwijl ik dat vergeten ben. Of ze zeggen dat hun juf beter kan tekenen dan ik, wat ik uiteraard niet durf te ontkennen. Of ze zien wel eens een schrijffout als het boek al gedrukt is.Welk product (van je eigen ontwerpen) vind je zelf fantastisch?Ik ben erg gehecht aan mijn figuurtje Heksje Mimi omdat ze zo lief en schattig is maar tegelijkertijd ook erg eigenwijs. Vooral door die laatste eigenschap is ze erg autobiografisch. Alleen kan ik zelf vooralsnog niet toveren!Welke andere illustratoren vind je leuk?Ik ben een grote fan van de Konijntje-boeken van Harry Horse. Hij heeft een erg leuke, beetje ondeugende en stoute, stijl van vertellen en zijn tekeningen zijn met ontzettend veel gevoel getekend. Daarnaast ben ik ook fan van mijn dorpsgenoot Lie (Honkie en Ponkie, Flappie), die samen met Jaklien de prentenboekenmarkt in de jaren zeventig domineerde. Van hen beiden zijn er opnieuw ‘retroboeken’ uitgebracht. Als ik die opnieuw lees dan krijg ik hetzelfde warme gevoel in mijn buik als toen ik als kind wegdroomde in de magische wereld van een boek. Dat gevoel wil ik zelf graag met mijn boeken aan kinderen meegeven.Waar droom je van?Ik droom ervan om tot mijn oude dag te kunnen blijven schrijven en tekenen. Want ik ben nog lang niet uitverteld. En als het ooit mogelijk is, zou ik graag eens samen met mijn dochter een boek maken.
Naam: Kathleen AmantLeeftijd: 43Kids: 2 zonen en 1 dochter: Din (14), Arend (12) en Noa (9)Woonplaats: Lede, in de buurt van AalstIllustreert voor: Clavis Uitgeverij Te koop bij de kleine zebra sinds: oktober 2012Heb je een specifieke opleiding gevolgd?Ik studeerde zes jaar Latijn-Wetenschappen voor ik mijn ouders er eindelijk van kon overtuigen me naar de kunstacademie te laten gaan.Hoe/wanneer ben je gestart met illustreren?Vanaf het moment dat ik een potlood kon vasthouden, ben ik beginnen tekenen. Maar het begon pas echt op de kunstacademie. Voor mijn eindwerk ontwierp ik T-shirts voor baby’s en kinderen onder de merknaam bébé-mémé. Vrienden kochten de T-shirts voor hun kinderen en overtuigden me om er meer mee te doen.Zo gezegd, zo gedaan en na mij studies toerde ik het land rond in mijn oude, aftandse Citroën om mijn collectie te verkopen in de betere kinderboetieks. Mijn oude karretje parkeerde ik wijselijk om de hoek. (lacht) Op dat moment schilderde ik al mijn T-shirts met de hand. Soms waren dat er wel duizend per seizoen.Toen mijn jongste zoon werd geboren, kreeg ik de kans om te illustreren voor Kind & Gezin. Ik ontdekte dat het tekenen van baby’s en peuters me erg lag. Pas toen ik zwanger was van mijn dochter, was ik klaar was voor het grotere werk en stapte ik naar Clavis Uitgeverij. Daar kreeg ik de kans om mee te werken aan de peuterboekenreeks waarmee ze net van start gingen. Niet veel later zaf Anna, mijn bekendste figuurtje, het levenslicht.Je maakt boeken voor jonge kinderen. Verloopt het tekenproces anders sinds je zelf kinderen hebt?Als ik mijn kinderen niet had gehad, zouden mijn boeken nooit zo goed geweest zijn. Door zelf veel voor te lezen, weet ik wat kinderen aanspreekt en wat niet. Ik lees ook nog erg vaak voor in kleuterscholen om de voeling met kinderen niet te verliezen. Lezen voor grotere groepen is toch nog anders dan voor je eigen kinderen. Als een boek dan niet goed is, val je echt door de mand.Evolueren jouw ontwerpen naarmate je kinderen groeien?De evolutie van mijn werk staat los van de groei van mijn kinderen. Ze worden ondertussen stilaan pubers en buiten Anna’s peuterpuberteit is er geen enkele link meer. Ik ben wel nog steeds geboeid door mijn doelgroep: peuters en kleuters. Met grote verwondering blijf ik kijken hoe ze met elkaar en de dingen omgaan.Put je inspiratie uit je eigen kinderen?Ik haalde vroeger erg veel inspiratie bij mijn kinderen. Nu eerder uit situaties die ik meemaak op straat of in de supermarkt of uit verhalen van vrienden als ze over hun peuters vertellen.Hoe verloopt het proces van het illustreren? Werk je met de inspiratie van het moment?Illustreren is altijd een klein gevecht met het witte blad. De berg waar ik over moet, is in het begin altijd erg hoog. Zodra ik bezig ben, vlot het wel. En als het klaar is, leek het een makkie.Zijn jouw kinderen het testpubliek voor je verhalen/tekeningen? Mijn kinderen kijken mijn tekeningen wel eens na en zeggen dan heel eerlijk wat ze ervan vinden. Ze zien ook vaak meer details dan ik. Bijvoorbeeld als er bij Zwarte Piet een veer ontbreekt op zijn hoed of dat de tandarts handschoenen moet dragen terwijl ik dat vergeten ben. Of ze zeggen dat hun juf beter kan tekenen dan ik, wat ik uiteraard niet durf te ontkennen. Of ze zien wel eens een schrijffout als het boek al gedrukt is.Welk product (van je eigen ontwerpen) vind je zelf fantastisch?Ik ben erg gehecht aan mijn figuurtje Heksje Mimi omdat ze zo lief en schattig is maar tegelijkertijd ook erg eigenwijs. Vooral door die laatste eigenschap is ze erg autobiografisch. Alleen kan ik zelf vooralsnog niet toveren!Welke andere illustratoren vind je leuk?Ik ben een grote fan van de Konijntje-boeken van Harry Horse. Hij heeft een erg leuke, beetje ondeugende en stoute, stijl van vertellen en zijn tekeningen zijn met ontzettend veel gevoel getekend. Daarnaast ben ik ook fan van mijn dorpsgenoot Lie (Honkie en Ponkie, Flappie), die samen met Jaklien de prentenboekenmarkt in de jaren zeventig domineerde. Van hen beiden zijn er opnieuw ‘retroboeken’ uitgebracht. Als ik die opnieuw lees dan krijg ik hetzelfde warme gevoel in mijn buik als toen ik als kind wegdroomde in de magische wereld van een boek. Dat gevoel wil ik zelf graag met mijn boeken aan kinderen meegeven.Waar droom je van?Ik droom ervan om tot mijn oude dag te kunnen blijven schrijven en tekenen. Want ik ben nog lang niet uitverteld. En als het ooit mogelijk is, zou ik graag eens samen met mijn dochter een boek maken. 
